Bybelleesrooster – Dag 107

₂Ek het gesê: “Ek wil sorgvuldig let op my lewe

en nie sondig met wat ek sê nie.

Ek wil nie 'n woord praat

as 'n slegte mens my teëstaan nie.”

₃Ek was stom en sprakeloos,

ek het geswyg, nie gepraat nie,

maar my smart het al hoe groter geword.

₄Daar was 'n brandpyn in my,

my smart het 'n vuur in my geword.

Toe móés ek praat.

₅Maak tog aan my bekend wanneer my einde sal wees, Here,

en hoeveel dae daar vir my oor is,

sodat ek sal weet wanneer my lewe verby is.

₆Kyk, U het bepaal dat my dae min sal wees,

in u oë is my lewensduur byna niks.

Ag, alle mense is maar verganklik. Sela

₇Die mens leef soos in 'n droom

en hy sloof hom af vir niks.

Hy gaar op, maar weet nie wie dit sal kry nie.

₈Is daar nog hoop vir my, Here?

U is my enigste hoop.

₉Red my van al my teëstanders,

laat my nie die spot van dwase word nie.

₁₀Ek kla nie, ek maak my mond nie oop nie,

want U het dit oor my gebring.

₁₁Neem tog weg die smart waarmee U my getref het.

Die las wat U my opgelê het, laat my krag ingee.

₁₂As U 'n mens die straf oplê wat sy sonde verdien,

verteer U hom soos 'n mot 'n kleed.

Ag, alle mense is verganklik. Sela

₁₃Hoor tog my gebed, Here,

luister na my hulpgeroep;

moet tog nie koud staan teenoor my trane nie,

want ek is net op u beskerming aangewese;

U alleen sorg vir my, soos vir al my voorvaders.

₁₄Neem tog u straf van my weg,

dat ek weer bly kan wees

voordat ek heengaan en nie meer daar is nie.

₂Ek het gesmag na die hulp van die Here.

Hy het na my toe afgebuig

en my hulpgeroep gehoor.

₃Hy het my uitgetrek uit die put van die dood,

uit die slymerige modder,

my op 'n rots laat staan

en my weer op vaste grond laat loop.

₄Hy het my 'n nuwe lied in die mond gelê,

'n loflied vir ons God.

Baie sal daarvan hoor en Hom die eer toebring,

hulle sal op die Here vertrou!

₅Dit gaan goed met die mens wat sy vertroue in die Here stel

en hom nie wend tot duister magte

en tot mense wat hulle met skyngode ophou nie.

₆Here my God, U het baie wonderlike dinge gedoen;

U dink altyd aan ons;

daar is niemand soos U nie.

Ek sou daarvan wou vertel en daaroor praat,

maar dit is te veel om op te noem.

₇Dit is nie diereoffers of graanoffers wat U wil hê nie,

nie brandoffers of sondeoffers wat U vra nie;

U wil gehoorsaamheid hê.

₈Daarom het ek gesê: “Hier het ek gekom

soos dit in die boekrol vir my voorgeskrywe is.

₉Om u wil te doen, my God, is my een begeerte,

u woord is my hele lewe.”

₁₀Met blydskap het ek aan die gemeente vertel

U het my verlos.

Ek het nie stilgebly nie,

Here, U weet dit!

₁₁Dat U verlos, het ek nie vir myself gehou nie,

ek het gepraat oor u trou en u hulp.

Oor u goedheid en u trou het ek in die gemeente nie stilgebly nie.

₁₂Moet my tog nie uitsluit van u ontferming nie, Here,

laat u liefde en trou my voortdurend bewaak,

₁₃want ramp op ramp het my oorval,

my ongeregtighede het my ingehaal;

ek weet nie meer waarheen nie.

Hulle is meer as die hare op my kop;

ek is moedeloos.

₁₄Here, red my tog asseblief!

Here, kom my tog gou te hulp!

₁₅Laat dié wat my lewe wil neem, self in die ellende beland,

teleurgestel in hulle verwagting;

laat dié wat graag my ondergang wil sien,

op die vlug slaan en beskaamd staan.

₁₆Laat dié wat my spot,

verbysterd staan omdat hulle self in die ellende beland het.

₁₇Laat almal wat by U hulp soek, jubel en bly wees oor U,

laat dié wat op u hulp staatmaak,

altyddeur sê: “Die Here is groot!”

₁₈Ek is hulpeloos en arm,

maar die Here dink aan my.

U is my hulp en my redder;

my God, moet tog nie talm nie!

₂Dit gaan goed met die mens wat omsien na die swakke.

Die Here sal hom red op die dag van nood,

₃die Here sal hom beskerm en in die lewe hou;

die hele land sal praat oor hoe goed dit met hom gaan.

U sal hom nie uitlewer aan die wraaksug van sy vyande nie.

₄Die Here sal hom bystaan in sy siekte.

As hy siek is, sal U hom genees.

₅Ek het gesê: “Wees my genadig, Here!

Maak my tog gesond; ek het teen U gesondig.”

₆My vyande wens my net die ergste toe:

“Wanneer gaan hy dood en verdwyn sy naam?”

₇As iemand na my kom kyk, dink hy dis klaar met my.

Hy kom kyk hoe sleg dit gaan

en gaan vertel dit buite rond.

₈Almal wat my haat, staan en fluister oor my,

hulle wens my net die ergste toe:

₉dis 'n dodelike siekte wat hom getref het,

waar hy nou daar lê, sal hy nie weer opstaan nie!

₁₀Selfs my boesemvriend op wie ek vertrou het,

wat altyd by my geëet het,

het my in die rug gesteek.

₁₁Wees U my genadig, Here, en laat my hier opstaan,

dat ek aan hulle kan doen wat hulle aan my gedoen het.

₁₂Dit weet ek: U het my lief,

my vyand sal nie oor my triomfeer nie.

₁₃Ek is onskuldig, U hou my vas

en laat my altyd by U bly.

₁₄Aan die Here, die God van Israel,

kom die lof toe tot in die allerverste toekoms.

Amen, ja, amen.

₂Soos 'n wildsbok smag na waterstrome,

so smag ek na U, o God.

₃Ek dors na God, na die lewende God.

Wanneer kan ek gaan en voor God verskyn?

₄Dag en nag is ek in trane,

want sonder ophou sê hulle vir my:

“En waar is jou God nou?”

₅As ek my lewe voor my laat verbygaan,

dink ek daaraan

hoe ek opgetrek het na die woonplek van God,

voor 'n skare uit na sy huis toe geloop het

met gejuig en lofsang – 'n skare wat feesvier.

₆Waarom is ek so in vertwyfeling

en waarom kerm ek so?

Vertrou op God!

Ja, ek sal weer vir Hom 'n loflied sing.

Hy is my helper ₇en my God!

Uit my vertwyfeling roep ek na U

hier van die Jordaangebied, van Hermonberg,

van die Kleinberg af

₈waar die waters teen mekaar raas

en u waterstrome bruis.

U het golf na golf oor my laat slaan.

₉Tog sal die Here weer op 'n dag sy trou laat blyk

en sal ek selfs in die nag 'n lied vir Hom sing,

'n gebed tot die God van my lewe.

₁₀Ek wil vir God sê:

“My Rots, waarom het U my vergeet?

Waarom moet ek gebuk gaan onder die smaad van die vyand?”

₁₁Dit sny deur my hele wese as my teëstanders my spot

en dag na dag vir my sê:

“En waar is jou God nou?”

₁₂Waarom is ek so in vertwyfeling

en waarom kerm ek so?

Vertrou op God!

Ja, ek sal weer vir Hom 'n loflied sing.

Hy is my helper en my God!

₁Laat tog reg aan my geskied, o God,

behartig tog my saak teen 'n godlose bende,

red my van vals en misdadige mense.

₂Net U is my skuiling, my God;

waarom verstoot U my dan?

Waarom moet ek gebuk gaan

onder die smaad van die vyand?

₃Stuur u lig en u waarheid dat dié my lei

en my bring na u heilige berg,

na u woning!

₄Laat my ingaan na die altaar van God,

die God oor wie ek wil jubel en juig,

dat ek U kan loof met die lier,

o God, my God!

₅Waarom is ek so in vertwyfeling

en waarom kerm ek so?

Vertrou op God!

Ja, ek sal weer vir Hom 'n loflied sing.

Hy is my helper en my God!

₂Met ons eie ore het ons gehoor, o God,

ons vaders het ons dit vertel,

dat U in die ou dae,

in die gryse verlede, 'n groot daad gedoen het.

₃U het nasies met u eie hand verdryf,

maar u volk 'n vaste woonplek gegee.

U het nasies se mag verbreek

om aan u volk vryheid te gee.

₄Dit is nie met die swaard

dat u volk die land in besit geneem het nie,

nie deur hulle eie mag

dat hulle die oorwinning behaal het nie,

maar deur u krag, u mag en u teenwoordigheid,

omdat U hulle liefgehad het.

₅U is my koning, o God;

gee tog aan Jakob se nageslag die oorwinning.

₆Met u hulp sal ons ons teëstanders verslaan,

in u Naam sal ons dié oorwin wat teen ons opstaan.

₇Op my boog vertrou ek nie

en my swaard sal my die oorwinning nie gee nie,

₈want dit is U wat ons die oorwinning oor ons teëstanders gegee het

en ons vyande die aftog laat blaas het.

₉Ons het God die hele dag deur geprys

en sy Naam altyddeur geloof. Sela

₁₀Tog het U ons nou verstoot en ons in die skande laat kom.

U trek nie meer saam met ons leërs uit nie.

₁₁U laat ons vlug voor ons teëstanders;

ons vyande plunder na hartelus;

₁₂U lewer ons uit: ons is soos slagskape.

U verstrooi ons onder die nasies;

₁₃U gee u volk sommerso weg, vir niks;

daar steek geen voordeel vir U in nie.

₁₄U stel ons bloot aan die veragting van ons bure,

aan die spot en beskimping van almal rondom ons.

₁₅U maak ons tot 'n bespotting onder die nasies,

'n minagting onder die mense.

₁₆Ek gaan dag vir dag gebuk onder die skande,

en die smaad is op my gesig te lees,

₁₇want ek hoor net die spottaal van die vyand

en die godslastering van dié wat op wraak uit is.

₁₈Al hierdie dinge het oor ons gekom,

hoewel ons U nie vergeet het nie

en aan u verbond nie ontrou was nie.

₁₉Ons het nie afvallig geword nie

en van u pad nie afgewyk nie.

₂₀Tog het U ons verwoes;

ons land het 'n puinhoop geword;

U het die donker oor ons laat toesak.

₂₁As ons die Naam van ons God nie aangeroep het nie

en 'n vreemde god om hulp gevra het,

₂₂sou God dit dan nie kon vasstel nie?

Hy ken immers die geheime van die hart.

₂₃Dit is oor U dat die dood ons gedurig tref,

dat ons soos slagskape behandel word.

₂₄Kom ons te hulp! Waarom slaap U, Here?

Word tog wakker! Moet ons nie vir altyd verstoot nie!

₂₅Waarom draai U u rug vir ons?

Waarom steur U U nie aan ons ellende en smaad nie?

₂₆Ons is tot in die stof verneder,

ons is teen die grond.

₂₇Kom ons tog te hulp

en bevry ons, dat so u troue liefde blyk.