Bybelleesrooster – Dag 112

₂Red my tog, o God,

Here, kom my tog gou te hulp!

₃Laat dié wat my lewe wil neem,

self in die ellende beland, teleurgestel in hulle verwagting.

Laat dié wat graag my ondergang wil sien,

op die vlug slaan en beskaamd staan.

₄Laat dié wat my spot,

padgee omdat hulle self in die ellende beland het.

₅Laat almal wat by U hulp soek,

jubel en bly wees oor U,

laat dié wat op u hulp staatmaak,

altyddeur sê: God is groot!

₆Ek is hulpeloos en arm;

kom tog gou na my toe, o God.

U is my hulp en my redder,

Here, moet tog nie talm nie!

₁By U, Here, skuil ek,

laat my tog nooit

teleurgestel staan nie!

₂Red my en bevry my, want U is getrou.

Luister tog na my en help my!

₃Wees vir my 'n rots om na toe te vlug,

waar ek altyd die veiligheid mag vind

wat U tot my redding beskik het,

want U is my rots en my vesting.

₄My God, bevry my uit die hand van goddeloses,

uit die greep van skurke en verdrukkers,

₅want U, Here, U is my hoop,

op U, Here, het ek van jongs af vertrou.

₆U is my hulp van my geboorte af,

reeds voor ek in die wêreld gekom het, het U my beskerm.

U loof ek gedurigdeur.

₇Ek is vir baie 'n wonder,

want U is my veilige toevlug.

₈Ek besing u lof en u roem gedurigdeur.

₉Moet my tog nie verwerp nou dat ek oud geword het nie,

moet my tog nie alleen laat nou dat my kragte ingegee het nie.

₁₀My vyande sweer saam teen my,

dié wat my lewe soek, smee 'n komplot teen my.

₁₁Hulle sê: “God het hom alleen gelaat!

Agtervolg hom en gryp hom,

want daar is niemand om hom te red nie!”

₁₂Moet tog nie ver van my af bly nie, o God,

kom my tog gou te hulp, my God!

₁₃Laat dié wat my vals beskuldig,

self in die ellende beland en vernietig word.

Laat oor dié wat my ondergang soek,

net skande en mislukking kom.

₁₄Ek, ek sal gedurigdeur bly hoop,

ek sal U altyd weer loof.

₁₅Sonder ophou sal ek van u verlossingswerk,

van u reddingsdade bly praat,

want hulle is meer as wat ek kan tel.

₁₆Ek kom om u magtige dade te prys, Here my God,

die verlossingswerk wat net U kan doen.

₁₇U het my van jongs af onderrig, o God,

en ek getuig nou nog van u kragtige dade.

₁₈Nou dat ek oud en grys geword het,

moet U my tog nie alleen laat nie, o God,

dat ek nog aan die geslagte wat kom,

kan vertel van u werk en u mag.

₁₉U verlossingswerk, o God, is oneindig groot;

groot is die dinge wat U gedoen het!

Wie is soos U, o God?

₂₀U het talle benoude ervaringe oor my gebring,

maar elke keer weer my lewe gered,

my elke keer weer weggeruk uit die mag van die dood.

₂₁Herstel my tog in my eer, gee tog uitkoms!

₂₂Dan sal ek U met die harp loof vir u getrouheid, my God,

saam met die lier sal ek sing tot u eer, Heilige van Israel.

₂₃Ek sal jubel as ek tot u eer sing,

omdat U my gered het.

₂₄Ek sal die hele dag deur praat van u verlossingswerk,

want dié wat my ondergang soek,

staan teleurgestel in hulle verwagting;

hulle beland self in die ellende.

Leer tog die koning, o God,

om te regeer volgens u wil,

leer die koning om die reg te handhaaf

soos U dit wil,

₂sodat hy regverdige beslissings oor u volk sal vel

en aan die verdruktes reg laat geskied.

₃Laat berge en rante hulle verbly

oor die vrede en reg vir die volk.

₄Laat die koning die reg van die verdruktes onder die volk beskerm,

laat hy armes te hulp kom en verdrukkers verbrysel,

₅sodat die mense U kan dien so lank as die son

en die maan daar is, van geslag tot geslag.

₆Mag die koning vir sy mense wees soos die reën vir die plante,

soos swaar reëns wat die aarde deurdrenk.

₇Mag die reg onder sy regering floreer

en mag daar vir altyd groot voorspoed wees.

₈Mag hy heers van see tot see,

van die Eufraat af tot in verre lande.

₉Mag die woestynbewoners voor hom kniel

en sy vyande voor hom in die stof kruip.

₁₀Mag die konings van Tarsis en die kuslande geskenke bring,

die konings van Skeba en Seba aan hom belasting betaal.

₁₁Mag alle konings voor hom buig

en al die nasies hom dien.

₁₂Hy sal die arme red wat om hulp roep,

die verdrukte en dié wat geen helper het nie;

₁₃hy sal hom oor die swakke en die behoeftige ontferm,

die lewens van die arm mense beskerm.

₁₄Hy sal hulle van onderdrukking en geweld bevry;

hulle lewens sal kosbaar wees in sy oë.

₁₅Mag die koning lank lewe,

mag daar vir hom goud uit Skeba gebring word;

mag die mense gedurig vir hom bid

en die hele dag seënbedes vir hom uitspreek.

₁₆Mag daar volop graan in die land wees,

mag dit selfs bo-op die bergtoppe wuif,

mag die oes so welig wees soos die Libanon,

die graan so geil opskiet soos gras in die veld.

₁₇Mag die koning se naam altyd onthou word,

mag sy roem duur so lank as die son daar is,

sodat al die nasies hulle in sy regering verlustig en hom prys!

₁₈Geloof sy God die Here, die God van Israel.

Dit is net Hy wat magtige dade doen!

₁₉Mag sy verhewe Naam vir altyd geloof word,

mag die hele wêreld vol wees van sy majesteit.

Amen, ja, amen.

₂₀Hier eindig die gebede van Dawid, seun van Isai.

God is vir Israel baie goed,

vir dié wat rein van hart is.

₂Tog het ek daaraan begin twyfel,

ek het byna koers verloor,

₃want ek het die hooghartige goddeloses met afguns bejeën

toe ek hulle voorspoed sien.

₄Hulle het geen kwellings nie,

hulle is sterk en gesond,

₅hulle het nie sorge soos ander mense nie,

hulle het nie teëspoed soos ander nie.

₆Daarom hang die trots aan hulle soos 'n halssnoer

en kleef geweld aan hulle soos 'n kleed.

₇In die weelde van hulle voorspoed

matig hulle hulle enigiets aan;

₈smalend stook hulle kwaad,

hooghartig dreig hulle met geweld.

₉Hulle laster teen die hemel

en beledig links en regs op die aarde.

₁₀Tog hang die volk hulle aan

en drink gretig hulle woorde in.

₁₁Hulle vra: “Hoe sal God dit uitvind?

Hoe sal die Allerhoogste dit weet?”

₁₂Dit is hoe die goddelose mense is!

So gaan hulle ongehinderd voort om rykdom op te hoop!

₁₃Dat ek die kwaad vermy het

en met 'n eed my onskuld verklaar het,

het dus niks gehelp nie,

₁₄want elke nuwe dag het vir my teenslae gebring

en elke nuwe môre straf.

₁₅Maar as ek so sou aanhou praat,

sou ek dié verloën wat aan U behoort.

₁₆Daarom het ek diep nagedink om dit te verstaan

en was dit vir my bitter moeilik

₁₇totdat ek in die heiligdom van God ingegaan

en besef het wat die uiteinde van die goddeloses is.

₁₈U laat hulle op gladde plekke loop,

U laat hulle ondergaan deur hulle eie geknoei.

₁₉In 'n oogwink word hulle iets afgrysliks,

gaan hulle te gronde, tref 'n verskriklike einde hulle.

₂₀Net soos 'n droom wat ophou as 'n mens wakker word,

so verdwyn hulle, Here, as U ingryp.

₂₁Toe ek verbitter was en veronreg gevoel het,

₂₂was ek dom en sonder insig;

soos 'n redelose dier het ek my teenoor U gedra.

₂₃Tog was ek nog altyd by U,

want U vat my aan die hand.

₂₄U lei my met u raad

en aan die einde sal U my in ere by U opneem.

₂₅Daar is niks in die hemel of op die aarde

wat vir my meer beteken as U nie.

₂₆Al is ek afgetakel na liggaam en gees,

God is my sterkte;

aan Hom behoort ek vir altyd.

₂₇Dié wat ver van U af is, gaan verlore,

U vernietig dié wat aan U ontrou is.

₂₈Maar wat my aangaan, dit is vir my goed

om naby God te wees.

Ek het die Here my God gekies as my toevlug!

Ek sal van al u werke bly vertel.

Waarom, o God, hou U aan om ons te verstoot?

Waarom is U kwaad vir die kudde wat aan U behoort?

₂Dink tog aan u gemeente

wat U lank gelede u eiendom gemaak het,

die volk wat U vir Uself as besitting verkry het,

Sionsberg waarop U gewoon het!

₃Kom loop tog deur die plek wat so lank al in puin lê,

die heiligdom wat die vyand so totaal verwoes het.

₄Die oorwinningskreet van u vyande het in die plek van samekoms weerklink,

en hulle het hulle vaandel daar opgerig.

₅Dit het gelyk soos wanneer iemand met 'n byl bosse skoonkap.

₆Hulle het al die houtsneewerk

met byl en koevoet stukkend geslaan.

₇Hulle het u heiligdom aan die brand gesteek,

die woonplek van u Naam tot op die grond afgebreek.

₈Hulle het vir hulleself gesê: “Ons sal alles vernietig.”

En hulle het elke plek van samekoms in die land aan die brand gesteek.

₉U openbaar U nie meer aan ons nie,

daar is geen profeet meer nie,

niemand onder ons wat weet hoe lank dit nog gaan duur nie.

₁₀Hoe lank, o God, sal ons teëstanders ons nog verneder?

Sal die vyand u Naam vir altyd bly belaster?

₁₁Waarom help U ons nie?

Waarom lig U nie u hand op en vernietig die vyand nie?

₁₂God is van altyd af my koning,

dit is Hy wat op die aarde redding bring.

₁₃Dit is U wat deur u mag die see onstuimig gemaak het,

U wat die koppe van die monsters in die see vermorsel het.

₁₄U wat die koppe van die Leviatan verpletter het

en hom vir die haaie gegee het,

₁₅U wat fontein en stroom laat uitbreek het,

U wat standhoudende riviere laat opdroog het.

₁₆Dit is U aan wie dag en nag behoort,

U wat aan die son en die maan hulle plek gegee het,

₁₇U wat al die seisoene van die aarde vasgestel het;

somer en winter is die werk van u hand.

₁₈Dink tog hieraan: die vyand spot met U, Here,

'n barbaarse volk belaster u Naam.

₁₉Moet tog nie dié wat deur U onderrig is,

aan hierdie ondiere uitlewer nie,

moet tog nie u verdrukte volk vir goed vergeet nie!

₂₀Dink tog aan u verbond,

want selfs in die uithoeke van die land is daar verdrukking.

₂₁Moenie dat die verdrukte teleurgestel omdraai nie,

red die hulpelose en die arme, laat hulle u Naam prys.

₂₂Kom tog, o God! Laat geld tog u reg.

Dink tog daaraan hoe u eer

dag vir dag deur barbare geskend word.

₂₃Moet dit tog nie ongemerk laat verbygaan nie:

die geskreeu van u teëstanders,

die aanhoudende rumoer van u vyande.