Bybelleesrooster – Dag 281

₁Toe hulle naby Jerusalem kom en Betfage aan die Olyfberg bereik, het Jesus twee dissipels vooruit gestuur ₂en vir hulle gesê: “Gaan na die dorpie daar reg voor julle, en net soos julle inkom, sal julle daar 'n donkie kry wat vasgemaak is, en 'n vul by haar. Maak haar los en bring hulle vir My. ₃En as iemand vir julle iets daaroor sê, antwoord dan: Die Here het hulle nodig, en Hy sal hulle gou weer terugstuur.”

₄Dit het gebeur sodat die uitspraak van die profeet vervul sou word:

₆Die twee dissipels het toe vooruit gegaan en gedoen wat Jesus hulle beveel het. ₇Hulle het die donkie en die vul gebring, van hulle klere op die diere gesit, en Jesus het opgeklim. ₈Die grootste deel van die skare het van hulle klere op die pad oopgegooi, en ander het takkies van die bome afgebreek en dit op die pad gestrooi. ₉Die mense wat voor Jesus geloop het en dié wat agter Hom aan gekom het, het begin uitroep:

₁₀Toe Jesus in Jerusalem ingaan, het die hele stad in beroering gekom en gevra: “Wie is hierdie man?”

₁₁Die skare het geantwoord: “Dit is die profeet Jesus van Nasaret in Galilea!”

₁₂Jesus het tempel toe gegaan en al die mense wat op die tempelplein koop en verkoop, daar uitgejaag. Die tafels van die geldwisselaars en die stoele van die duiweverkopers het Hy omgegooi ₁₃en vir hulle gesê: “Daar staan geskrywe: ‘My huis sal 'n huis van gebed wees,’ maar julle maak dit 'n rowersnes.”

₁₄Blindes en kreupeles het daar in die tempel na Hom toe gekom, en Hy het hulle gesond gemaak. ₁₅Maar toe die priesterhoofde en die skrifgeleerdes die wonderlike dinge sien wat Hy doen, en ook die kinders wat in die tempel aanhou uitroep: “Prys die Seun van Dawid!” was hulle verontwaardig. ₁₆Hulle sê toe vir Hom: “Hoor jy wat sê hulle daar?”

“Ja,” antwoord Jesus. “Het julle nooit gelees nie: U het daarvoor gesorg dat kinders en suigelinge u lof sing?”

₁₇Toe het Hy hulle verlaat en uit die stad uitgegaan na Betanië toe, waar Hy die nag gebly het.

₁₈Vroeg die môre op pad terug stad toe het Jesus honger gekry. ₁₉Toe Hy 'n alleenstaande vyeboom langs die pad sien, gaan Hy daarheen, maar Hy het niks anders as blare daaraan gekry nie. Hy sê toe vir die boom: “Jy sal in der ewigheid nooit weer vrugte dra nie.”

En die vyeboom het dadelik verdroog.

₂₀Toe die dissipels dit sien, was hulle verbaas en het hulle gevra: “Hoe het die vyeboom dan so skielik verdroog?”

₂₁Daarop antwoord Jesus hulle: “Dit verseker Ek julle: As julle geloof het en nie twyfel nie, sal julle kan doen wat Ek aan die vyeboom gedoen het. Meer nog: Julle sal vir hierdie berg kan sê: ‘Lig jou op en val in die see!’ en dit sal gebeur. ₂₂As julle glo, sal julle alles ontvang wat julle in die gebed vra.”

₂₃Jesus het na die tempel toe gegaan, en terwyl Hy besig was om die mense te leer, kom die priesterhoofde en die familiehoofde van die volk na Hom toe en vra: “Met watter gesag doen u hierdie dinge? En wie het u hierdie gesag gegee?”

₂₄Toe antwoord Jesus hulle: “Ek gaan julle een ding vra, en as julle My daarop antwoord, sal Ek vir julle sê met watter gesag Ek hierdie dinge doen. ₂₅Die doop van Johannes, waar het dit vandaan gekom: van God, of van mense af?”

Hulle redeneer toe onder mekaar: “As ons sê: ‘Van God af,’ sal hy vir ons sê: ‘Waarom het julle hom dan nie geglo nie?’ ₂₆Maar as ons sê: ‘Van mense af,’ kom ons by die mense in die moeilikheid, want almal beskou Johannes as 'n profeet.”

₂₇Toe antwoord hulle vir Jesus: “Ons weet nie.”

En Hy sê vir hulle: “Dan sê Ek ook nie vir julle met watter gesag Ek hierdie dinge doen nie.”

₂₈“Wat sê julle hiervan? Daar was 'n man met twee seuns. Hy het vir die een gaan sê: ‘Seun, gaan werk vandag in die wingerd.’ ₂₉‘Ek wil nie!’ antwoord hy, maar later het hy spyt gekry en tog gegaan. ₃₀Die man het toe na die ander seun toe gegaan en vir hom dieselfde gesê. Hy het geantwoord: ‘Goed, Pa,’ maar hy het nie gegaan nie. ₃₁Wie van die twee het gedoen wat hulle pa wou hê?”

Hulle sê: “Die eerste.”

Toe sê Jesus vir hulle: “Dit verseker Ek julle: Tollenaars en prostitute gaan eerder as julle in die koninkryk van God in. ₃₂Johannes het gekom om julle die regte pad te wys, en julle het hom nie geglo nie, maar tollenaars en prostitute het hom geglo. Maar selfs toe julle dit sien, het julle nie agterna berou gekry en hom geglo nie.”

₃₃“Luister na nog 'n gelykenis,” het Jesus gesê. “Daar was 'n grondbesitter wat 'n wingerd geplant en 'n klipmuur daar rondom gebou het. Hy het daarin ook 'n parskuip uitgekap en 'n wagtoring opgerig. Toe het hy dit aan boere verhuur en op reis gegaan. ₃₄Toe dit tyd geword het vir die druiweoes, het hy van sy slawe na die boere toe gestuur om sy deel van die oes te gaan haal. ₃₅Maar die boere het sy slawe gevang, die een geslaan, en 'n ander een doodgemaak en 'n ander een gestenig. ₃₆Die eienaar het toe weer ander slawe gestuur, meer as die eerstes, maar die boere het met hulle net so gemaak. ₃₇Heel laaste het hy sy seun na hulle toe gestuur met die gedagte: hulle sal tog my seun ontsien. ₃₈Maar toe die boere die seun sien, sê hulle vir mekaar: ‘Dit is die erfgenaam dié. Kom ons maak hom dood en vat sy erfenis.’ ₃₉Hulle het hom toe gegryp en hom uit die wingerd uitgegooi en doodgemaak.

₄₀“As die eienaar van die wingerd terugkom, wat sal hy met daardie boere doen?”

₄₁Hulle antwoord Hom: “Hy sal daardie slegte mense 'n vreeslike dood laat sterwe en die wingerd aan ander boere verhuur wat hom op die regte tyd sy deel van die oes sal gee.”

₄₂Toe sê Jesus vir hulle: “Julle het tog al in die Skrif gelees:

₄₄“Wie op hierdie klip val, sal verpletter word, en die een op wie hy val, sal hy vermorsel.”

₄₅Toe die priesterhoofde en die Fariseërs Jesus se gelykenisse hoor, het hulle besef dat Hy op hulle sinspeel. ₄₆Daarom wou hulle Hom gevange neem, maar hulle was bang vir die skare, omdat dié Hom as 'n profeet beskou het.

₁Jesus het weer in gelykenisse met die mense gepraat. ₂Hy het gesê: “Met die koninkryk van die hemel gaan dit soos met 'n koning wat vir sy seun 'n bruilofsfees voorberei het. ₃Hy het sy slawe uitgestuur om die genooides na die bruilof te roep, maar hulle wou nie kom nie. ₄Toe stuur hy weer ander slawe met die opdrag: ‘Sê vir die genooides: Die maaltyd is reg; my beeste en vetgemaakte vee is geslag, en alles is gereed. Kom na die bruilof toe.’

₅“Maar die genooides het hulle nie daaraan gesteur nie, en die een het na sy stuk grond en 'n ander een na sy werkplek toe gegaan. ₆En party het sy slawe gegryp en mishandel en doodgemaak. ₇Die koning het kwaad geword en sy leër gestuur om daardie moordenaars dood te maak en hulle stad aan die brand te steek.

₈“Toe sê hy vir sy slawe: ‘Alles staan klaar vir die bruilofsfees, maar die genooides was dit nie werd nie. ₉Gaan nou uit na die straathoeke en nooi soveel mense as wat julle teenkom, na die bruilofsfees toe.’ ₁₀Toe het daardie slawe uitgegaan op die strate en almal wat hulle gekry het, bymekaargemaak, slegtes sowel as goeies. So het die feessaal vol gaste geword.

₁₁“Toe die koning ingaan om na die gaste te kyk, sien hy daar 'n man wat nie bruilofsklere aanhet nie, ₁₂en hy sê vir hom: ‘Vriend, hoe het jy hier ingekom sonder bruilofsklere aan?’ Maar die man kon niks antwoord nie. ₁₃Toe sê die koning vir sy dienaars: ‘Bind sy hande en sy voete vas en gooi hom uit in die diepste duisternis daarbuite. Daar sal hulle huil en op hulle tande kners.’

₁₄“Baie is immers geroep, maar min is uitverkies.”

₁₅Toe het die Fariseërs gaan besluit om Jesus met 'n vraag in 'n val te lok. ₁₆Hulle stuur toe van hulle volgelinge saam met 'n aantal Herodiane om vir Hom te sê: “Meneer, ons weet dat u iemand is wat u mening eerlik uitspreek en getrou aan die waarheid die wil van God bekend maak sonder om mense in aanmerking te neem, want u let nie op die aansien van persone nie. ₁₇Sê vir ons wat dink u: Is dit reg om aan die keiser belasting te betaal, of is dit nie?”

₁₈Maar Jesus het deur hulle valsheid gesien en vir hulle gesê: “Huigelaars! Waarom stel julle vir My 'n strik? ₁₉Wys vir My die muntstuk waarmee die belasting betaal word.”

Hulle bring toe die muntstuk vir Hom, ₂₀en Hy vra vir hulle: “Wie se kop en naam is hierop?”

₂₁“Die keiser s'n,” antwoord hulle.

Jesus sê vir hulle: “Gee dan aan die keiser wat aan die keiser behoort, en aan God wat aan God behoort.”

₂₂Toe hulle dit hoor, was hulle verbaas en het hulle Hom met rus gelaat en weggegaan.

₂₃Op dieselfde dag het daar Sadduseërs by Jesus gekom. Dit is hulle wat beweer dat daar nie 'n opstanding is nie. Hulle vra Hom toe: ₂₄“Meneer, Moses het gesê: ‘As iemand sterwe sonder om kinders te hê, moet sy broer met die weduwee trou en 'n nageslag vir sy broer verwek.’ ₂₅Nou was daar by ons sewe broers. Die oudste het getrou en gesterwe. Omdat daar nie kinders was nie, het sy broer met die weduwee getrou. ₂₆Dieselfde het gebeur met die tweede en die derde broer en uiteindelik met al sewe. ₂₇En heel laaste van almal het die vrou ook gesterwe. ₂₈Met die opstanding dan, wie se vrou sal sy wees? Al sewe het haar mos as vrou gehad.”

₂₉Maar Jesus antwoord hulle: “Julle dwaal omdat julle nie die Skrif en ook nie die krag van God ken nie. ₃₀Met die opstanding trou die mense nie meer nie, maar is hulle soos die engele in die hemel. ₃₁En wat die opstanding van die dooies betref, het julle dan nie gelees wat God vir julle gesê het nie: ₃₂‘Ek is die God van Abraham, die God van Isak, en die God van Jakob’? Hy is nie die God van dooies nie maar van lewendes.”

₃₃Toe die skare dit hoor, was hulle verslae oor sy leer.

₃₄Toe die Fariseërs hoor dat Jesus die Sadduseërs die mond gesnoer het, het hulle bymekaargekom, ₃₅en een van hulle, 'n wetgeleerde, het Hom met 'n vraag probeer vastrek. ₃₆“Meneer,” vra hy, “wat is die grootste gebod in die wet?”

₃₇Jesus antwoord hom: “ ‘Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel’ en met jou hele verstand. ₃₈Dit is die grootste en die eerste gebod. ₃₉En die tweede, wat hiermee gelyk staan, is: ‘Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.’ ₄₀In hierdie twee gebooie is die hele wet en die profete saamgevat.”

₄₁Toe die Fariseërs bymekaar was, vra Jesus vir hulle: ₄₂“Wat dink julle van die Christus? Wie se seun is Hy?”

“Dawid s'n,” antwoord hulle Hom.

₄₃Hy sê toe vir hulle: “Waarom het Dawid deur die ingewing van die Gees Hom dan ‘Here’ genoem? Hy sê tog:

₄₆Niemand kon Hom daarop iets antwoord nie. Van dié dag af het niemand dit meer gewaag om Hom 'n vraag te stel nie.