Dagboek 2021 – 21 Oktober

Soos in die Markus-evangelie, is die dissipels afwesig wanneer Jesus sterf, en so ook sy familie. Anders as by Markus, vertel Lukas dat daar wel van Jesus se kennisse was, maar hulle het op ’n afstand gebly en alles van ver af gadegeslaan. Hierdie vermelding open die deur vir die volgende toneel waar Josef van Arimatea toestemming kry om Jesus se liggaam van die kruis af te haal en te begrawe. Jesus word hier, anders as by die Johannes-evangelie, geteken as verlate van hulle wat die naaste aan Hom was. Dit beklemtoon ook mense se onbetroubaarheid en onverdienstelikheid. Tog sien hulle alles en word hulle as getuies voorgestel.

Die bewoording ver weg gestaan of op ’n afstand bly staan herinner aan die Griekse vertaling van die Ou Testament se woorde in Psalm 38:12: Dié wat my liefhet en my vriende is, staan opsy vir my kwaal en my naasbestaandes het ver gaan staan. Die suggestie is dat Jesus se verlatenheid as vervulling daarvan verstaan is en bevestig dat Jesus die Verlosser is wat God bestem het. Anders as by die Markus-evangelie, wat Jesus as Godverlate voorstel, is dit hier anders. Die trou van God kontrasteer hier met mense se ontrou.

Die boodskap is duidelik: Dit is nie mense wat die koninkryk van God daarstel of enigsins daartoe bydra nie. Mense is daarvoor nie geskik nie. Die koninkryk word verwesenlik danksy Jesus se sterwe alleen. Dit is ons onbetroubare mense se enigste troos en hoop.

Laat ons onsself daarom nie oorskat nie en nog minder ons kerklike meelewing beskou as besig wees met of help om die koninkryk van God te vestig. Dit kon net Christus doen en dit is volkome afgehandel. Die kerk se rol is om die koninkryk van God te verkondig. Die koninkryk van God verbeeld die nuwe verhouding met God wat Christus se sterwe daarstel vir die gelowiges: God is vir ons ’n beskermheer soos konings vir hul volke is. Ons is God se afhanklikes en staan in God se diens. Dit is genade, ’n voorreg, nie verdienstelikheid nie.

Gesang 387:2

Dr Gert Malan, Mosselbaai