Verandering, Advent en Kersfees – Dag 3

Die dag toe ek sou uitspan of die tuig neerlê – overgesetsynde sou aftree – was op my vyf-en-sestigste verjaarsdag. Volgens algemene maatskappy praktyk en die wet van die land is dit ʼn goeie ouderdom om op te hou werk want dalk is jou potloodjie nie meer so skerp nie of jy bring dalk nie meer die kloutjie by die oor nie.

Ewenwel, al is ek nou te “oud” om te werk, is ek steeds hard aan die werk in God se akker. Ek kan my voorstel hoe God in sy mou lag vir al die “goue oues” wat Hy nou kan gebruik om uiteindelik en voltyds in sy saailand te werk.

As ek terugkyk oor sowat veertig jaar se harde werk – met hier en daar ʼn paar jaar af om kinders te versorg – voel ek so geseënd. Wetende dat ek ʼn rustelose siel is, het God my oor die jare ʼn bietjie van alles gegee om te doen – onderwys, vertaal- en skryfwerk, kinders grootmaak, prentjies skilder en om te werk met mense uit verskeie uitlopende gemeentes. Hy het my die voorreg gegee om met die Bybel te werk en geleenthede te skep om die Bybel nader aan mense te bring. En tog was dit nie die einde nie. Toe ons in Japan was het die oesland verskil, maar die roeping het nie verander nie.

Het ek enige idee gehad oor die pad wat my lewe sou loop? Soos almal het ek foute gemaak en maak ek dit steeds; dikwels verkeerde besluite gemaak en doen dit steeds; dikwels die pad byster geraak en doen dit steeds; sleg gepraat van ander en doen dit steeds; by tye my geloof agterweë gelaat en doen dit steeds. Tog het God my naby aan hom gehou, juis omdat Hy my swakhede beter geken het as ek. So hier staan ek – kan nie anders nie – steeds geseën met God se goedheid en vergifnis en so sal ek voortgaan totdat dit tyd is om te gaan. In God se tyd.