Handelinge 26

₁Agrippa het vir Paulus gesê: “Jy het vergunning om jou saak te stel.” Toe het Paulus sy hand uitgestrek en homself verdedig: ₂“Ek ag myself gelukkig, koning Agrippa, dat ek my vandag voor u gaan verdedig teen alles waarvan ek deur die Jode aangekla is, ₃veral omdat u op hoogte is van al die gebruike en strydvrae onder die Jode. Dus versoek ek u om geduldig na my te luister. ₄Al die Jode weet hoe ek van die begin af, sedert my jeug, my lewe onder my volk in Jerusalem gelei het. ₅Omdat hulle my van jongs af ken, sal hulle kan getuig, as hulle wil, dat ek volgens die strengste party in ons godsdiens, as •Fariseër geleef het. ₆En nou staan ek tereg oor die hoop op die belofte wat deur God aan ons voorvaders gemaak is – ₇die belofte wat ons twaalf stamme hoop om te verkry deurdat ons God dag en nag in alle erns dien. O koning, dit is oor hierdie hoop dat ek deur die Jode aangekla word. ₈Waarom word dit deur julle as ongeloofbaar beskou dat God dooies opwek? ₉Ek was self daarvan oortuig dat dit nodig is om baie vyandig op te tree teen die Naam van Jesus van Nasaret, ₁₀wat ek ook inderdaad in Jerusalem gedoen het. Met die volmag wat ek van die leierpriesters ontvang het, het ek baie van die •heiliges in die tronk laat opsluit, en as hulle om die lewe gebring is, het dit met my instemming gebeur. ₁₁Deur hulle dikwels te laat straf in al die •sinagoges, het ek hulle probeer dwing om te laster. Ek was so rasend van woede teenoor hulle dat ek hulle selfs in stede in die buiteland vervolg het.”

₁₂“Terwyl ek op 'n keer, in opdrag van die leierpriesters, en met hulle volmag, juis hiervoor na Damaskus op reis was, ₁₃o koning, het ek langs die pad helder oordag 'n lig uit die hemel gesien, helderder as die son, wat om my en my reisgenote skyn. ₁₄Toe ons almal op die grond neerval, hoor ek 'n stem wat vir my in die Hebreeuse taal sê, ‘Saul, Saul, waarom vervolg jy My? Dit is vir jou swaar om teen die prikkels te skop.’ ₁₅‘Wie is U, Here?’ vra ek toe. En die Here het gesê, ‘Ek is Jesus vir wie jy vervolg. ₁₆Maar kom op jou voete, staan regop, want hiervoor het Ek aan jou verskyn: om jou aan te stel as dienskneg en getuie van dit wat jy van My gesien het en van dit waaroor Ek nog aan jou sal verskyn. ₁₇Ek sal jou red uit jou volk en van die heidene na wie Ek jou stuur, ₁₈om hulle oë oop te maak, sodat hulle hulle van die duisternis na die lig kan draai, en van die mag van Satan na God, en ook dat hulle, deur geloof in My, vergewing van sonde en 'n erfdeel saam met die geheiligdes kan ontvang.’

₁₉“Om hierdie rede, koning Agrippa, was ek nie aan die hemelse visioen ongehoorsaam nie, ₂₀maar ek het eers aan die inwoners van Damaskus sowel as Jerusalem, en toe aan die hele landstreek van Judea en aan die heidene, verkondig dat hulle tot bekering moet kom en hulle na God moet keer deur werke te doen wat by die bekering pas. ₂₁Hieroor het die Jode my gegryp toe ek in die tempelterrein was, en het hulle my probeer doodmaak. ₂₂Omdat ek God se bystand tot op hierdie dag ervaar het, staan ek voor klein en groot, en getuig oor niks anders as wat die Profete en Moses gesê het sal gebeur nie, ₂₃naamlik dat die Christus moes ly, en die eerste uit die opstanding van die dooies moes wees, om aan sy volk en aan die heidene die lig te verkondig.”

₂₄Terwyl Paulus hierdie dinge ter verdediging aanvoer, roep Festushardop uit: “Jy is waansinnig, Paulus! Jou groot geleerdheid dryf jou tot waansin!” ₂₅Maar Paulus sê: “Ek is nie waansinnig nie, hooggeagte Festus, maar wat ek sê, spreek van waarheid en gesonde oordeel. ₂₆Die koning begryp hierdie dinge; met hom kan ek vrymoedig praat. Want ek is daarvan oortuig dat niks hiervan hom ontgaan het nie, want dit het nie iewers in 'n uithoek plaasgevind nie. ₂₇Koning Agrippa, glo u in die Profete? Ek weet u glo.” ₂₈Toe sê Agrippa vir Paulus: “In 'n kort tydjie probeer jy my oorreed om 'n Christen te word?” ₂₉Maar Paulus antwoord: “Of dit nou minder of meer verg, ek sou tot God wil bid dat nie net u nie, maar ook almal wat my vandag aanhoor, mag word soos ek is, maar sonder hierdie boeie.”

₃₀Toe het die koning opgestaan, en ook die prokurator en Bernice, en diegene wat saam met hulle daar gesit het. ₃₁Hulle het uitgegaan en vir mekaar gesê: “Hierdie man doen niks wat die dood of gevangenskap verdien nie.” ₃₂En Agrippa het vir Festus gesê: “Hierdie man kon vrygelaat gewees het as hy hom nie op die keiser beroep het nie.”