1 Makkabeërs 5

₁Toe die omliggende heidennasies hoor dat die altaar gebou en die heiligdom weer soos voorheen ingewy is, was hulle baie kwaad. ₂Hulle het besluit om die nageslag van Jakob wat in hulle midde was, te vernietig, en hulle het begin om van die volk dood te maak en hulle uit te dryf. ₃Judas het teen die seuns van Esau in Idumea, by Akrabattene, oorlog gemaak, want hulle het Israel aanhoudend beleër. Hy het hulle 'n groot slag toegedien, hulle verneder en oorlogsbuit geneem. ₄Hy het ook die bose optrede onthou van die seuns van Baian, wat vir die volk 'n valstrik en 'n struikelblok was, omdat hulle vir hulle hinderlae op die paaie gestel het. ₅Hy het hulle in torings vasgekeer, waarna hy teen hulle laer getrek, 'n vloek oor hulle uitgespreek en toe die stadstorings, met almal wat binne-in was, aan die brand gesteek het. ₆Toe het hy oorgegaan na die seuns van Ammon. Daar het hy 'n sterk mag en 'n groot groep mense aangetref, en Timoteus was hulle leier. ₇Judas het talle oorloë teen hulle gevoer. Hulle is voor hom verpletter en hy het hulle verslaan. ₈Hy het Jaser en sy dogterstede ingeneem en teruggekeer na Juda.

₉Toe het die heidennasies wat in Gilead was, teen Israel in hulle gebied saamgetrek om hulle te vernietig, maar Israel het na die vesting in Datema gevlug. ₁₀Hulle het briewe na Judas en sy broers gestuur wat lui: “Die heidennasies rondom ons het teen ons saamgetrek om ons te vernietig, ₁₁en hulle maak gereed om te kom en die vesting in te neem waarheen ons gevlug het om te skuil. Timoteus is die aanvoerder van hulle leërmag. ₁₂Kom dan nou, red ons uit hulle hand, want 'n groot menigte van ons het gesneuwel. ₁₃Al ons broers wat in die gebied van Tob was, is doodgemaak, en die vyand het hulle vroue, kinders en besittings buitgemaak; en hulle het daar omtrent eenduisend mans doodgemaak.” ₁₄Hulle was nog besig om die briewe te lees, toe kom daar skielik ander boodskappers uit Galilea wat hulle klere skeur en met die volgende woorde ₁₅sê dat die mense uit Ptolemaïs en Tirus en Sidon en die hele Galilea van die vreemdelinge teen hulle versamel het “om ons uit te wis”. ₁₆Toe Judas en die volk hierdie woorde hoor, is 'n groot volksvergadering byeengeroep om te beraadslaag oor wat hulle vir hulle broers wat in verdrukking is en deur die vyand aangeval word, kon doen. ₁₇Judas het vir sy broer Simon gesê: “Kies vir jou manne, red jou broers wat in Galilea is; ek en my broer Jonatan sal na Gilead gaan.” ₁₈Hy het Josef, die seun van Sagaria, en Asarja, 'n aanvoerder van die volk, saam met die res van die leërmag agtergelaat as beskerming, ₁₉en hulle beveel: “Neem die bevel oor hierdie volk oor, maar moenie teen die heidennasies oorlog maak totdat ons teruggekeer het nie.” ₂₀Aan Simon is drieduisend manskappe toegesê om na Galilea te gaan, en aan Judas agtduisend manskappe om na Gilead te gaan.

₂₁Simon het Galilea binnegetrek en baie oorloë teen die heidennasies gevoer, en die heidennasies is voor hom verpletter. ₂₂Hy het hulle agtervolg tot by die poort van Ptolemaïs. Van die heidennasies het ongeveer drieduisend manskappe gesneuwel, en hy het oorlogsbuit geneem. ₂₃Hy het die mense uit Galilea en in Arbatta saam met hulle vroue en kinders en alles wat hulle gehad het, saamgeneem, en hulle met groot blydskap na Juda gelei.

₂₄Judas Makkabeus en sy broer Jonatan het die Jordaan oorgesteek en 'n drie dae lange reis in die woestyn onderneem. ₂₅Hulle het die Nabateërs teëgekom, wat hulle vreedsaam ontmoet het, en het hulle alles vertel wat met hulle broers in Gilead gebeur het, ₂₆dat baie van hulle in Bosorra, Beser, in Alema, Gasfo, Maked en Karnajin vasgevang is – al hierdie stede was versterk en groot – ₂₇asook dat hulle ook in die res van die stede van Gilead vasgevang is, en dat die vyand hulle manskappe opgestel het om die vestings die volgende dag aan te val en in te neem, om hulle almal binne een dag uit te wis. ₂₈Judas en sy leërafdeling het onmiddellik met die woestynpad langs na Bosorra teruggekeer en die stad ingeneem. Hy het elke manlike persoon met die skerpte van die swaard doodgemaak, al die oorlogsbuit geneem en die stad aan die brand gesteek. ₂₉Hy het in die nag daarvandaan vertrek en tot by die vesting gegaan. ₃₀Toe hulle vroeg die oggend hulle oë uitvee, was daar skielik 'n groot skare, wat nie getel kon word nie, wat lere en oorlogswerktuie dra om die vesting in te neem, besig om teen hulle oorlog te maak. ₃₁Judas het gesien dat die geveg begin het, en 'n geskreeu het uit die stad na die hemel opgestyg, saam met die geskal van trompette en 'n harde geskreeu, ₃₂en hy het vir die manskappe van die leërmag gesê: “Veg vandag vir ons broers!” ₃₃Hy het hulle met drie afdelings van agter bekruip. Hulle het die trompette laat skal en in gebed uitgeroep. ₃₄Timoteus se leërafdeling het besef dat dit Makkabeus was en het voor hom uit gevlug. Judas het hulle 'n groot slag toegedien, en ongeveer agtduisend van hulle manskappe het daardie dag gesneuwel. ₃₅Hy het na Alema afgedraai en daarteen geveg, dit ingeneem en elke manlike persoon daarin doodgemaak. Daarna het hy oorlogsbuit geneem en die stad aan die brand gesteek. ₃₆Daarvandaan het hy vertrek en Gasfo, Maked, Beser en die res van die stede van Gilead ingeneem. ₃₇Ná hierdie gebeurtenisse het Timoteus 'n ander leërafdeling bymekaargemaak en aan die ander kant van die stroom regoor Rafon kamp opgeslaan. ₃₈Judas het mense gestuur om op die kamp te spioeneer, en hulle het aan hom kom rapporteer en gesê: “Al die heidennasies rondom ons, 'n baie groot leërmag, het by Timoteus bymekaargekom. ₃₉Hulle het ook Arabiere gehuur om hulle te help. Hulle het oorkant die stroom kamp opgeslaan, gereed om teen u te kom oorlog maak.” Judas het hulle tegemoetgegaan. ₄₀Toe het Timoteus vir die aanvoerders van sy leërmag gesê, terwyl Judas en sy leërafdeling die waterstroom nader: “As hy eerste na ons toe oorkom, sal ons nie in staat wees om hom teen te staan nie, want hy sal ons heeltemal verslaan. ₄₁Maar as hy bang is en oorkant die rivier kamp opslaan, sal ons na hom toe oorgaan en hom verslaan.” ₄₂Toe Judas die waterstroom nader, het hy die sekretarisse van die volk by die stroom laat staan en hulle beveel: “Moenie enigiemand toelaat om kamp op te slaan nie, want alle manskappe moet gaan veg.” ₄₃Hy het eerste na hulle oorgegaan, met die hele volk agter hom aan, en al die heidennasies is voor hulle verpletter. Hulle het hulle wapens neergegooi en na die tempel van Karnajin gevlug. ₄₄Toe het Judas en diegene saam met hom die stad ingeneem en die heiligdom saam met almal wat daarbinne was, aan die brand gesteek. Só is Karnajin op die vlug gejaag, en hulle was nie meer in staat om Judas teen te staan nie. ₄₅Judas het die hele Israel, hulle wat in Gilead was, van klein tot groot, ook hulle vroue, hulle kinders en hulle besittings, 'n baie groot leërafdeling, bymekaargemaak om na die land van Juda te gaan. ₄₆Hulle het tot by Efron gevorder, wat 'n groot en goed versterkte stad op hulle pad was, en hulle kon nie regs of links daarvan uitdraai nie, maar moes regdeur gaan. ₄₇Maar die mense van die stad het hulle uitgesluit en die poorte met klippe geblokkeer. ₄₈Judas het boodskappers na hulle gestuur met woorde van vrede: “Ons wil deur u land gaan om na ons land terug te keer, maar niemand sal u kwaad aandoen nie; ons sal bloot te voet deurloop.” Maar hulle wou nie vir hom oopmaak nie. ₄₉Judas het toe beveel dat hulle in die leërafdeling aankondig dat elkeen op die plek waar hy was, moet stelling inneem. ₅₀Die manskappe van die leërmag het stelling ingeneem en hy het daardie hele dag en nag teen daardie stad geveg, en die stad is in sy hand oorgegee. ₅₁Hy het elke manlike persoon met die skerpte van die swaard om die lewe gebring. Hy het die stad totaal vernietig, en oorlogsbuit geneem en oor die lyke heen deur die stad getrek. ₅₂Hulle het toe die Jordaan oorgesteek na die Groot Vlakte voor Bet-San. ₅₃Judas het heeltyd die mense wat agterraak, gaan haal en die volk die hele pad bemoedig, totdat hy by die land van Juda gekom het. ₅₄Hulle het met blydskap en vreugde na die berg Sion opgegaan en •brandoffers gebring, want nie een van hulle het gesterf totdat hulle in vrede teruggekeer het nie.

₅₅In die tyd wat Judas en Jonatan in die land van Gilead was, en sy broer Simon in Galilea voor Ptolemaïs, ₅₆het Josef, seun van Sagaria, en Asarja, aanvoerders van die leërmag, gehoor van hulle dapper optrede en die oorlog wat hulle gevoer het, ₅₇en hulle het gesê: “Laat ons ook vir onsself naam maak. Kom ons gaan maak oorlog teen die heidennasies rondom ons.” ₅₈Josef en Asarja het die mense uit die leërmag wat saam met hulle was, opdrag gegee en hulle het teen Jamnia opgeruk. ₅₉Gorgias en sy manskappe het uit die stad uitgegaan om teen hulle te veg. ₆₀Josef en Asarja is op die vlug gejaag. Hulle is agternagesit tot by die grense van Juda en op daardie dag het tot tweeduisend mense van die volk van Israel gesneuwel. ₆₁Die volk het 'n groot neerlaag gely, omdat hulle nie na Judas en sy broers geluister het nie, maar 'n dapper daad wou verrig. ₆₂Hulle was egter nie uit die geslag van daardie manskappe aan wie dit gegee is dat die verlossing van Israel deur hulle hand sou kom nie.

₆₃Die man Judas en sy broers is baie vereer voor die hele Israel en deur al die heidennasies, oral waar hulle naam gehoor is. ₆₄Mense het by hulle saamgekom om hulle te prys.

₆₅Judas en sy broers het uitgetrek en teen die seuns van Esau in die land in die suide oorlog gemaak. Hy het Hebron en sy dogterstede verslaan, sy vestings afgebreek en die torings rondom die stad aan die brand gesteek. ₆₆Toe het hy wegmarsjeer om na die land van die vreemdelinge te gaan, en deur Maresa getrek. ₆₇Op daardie dag het priesters wat dapper wou wees, in die oorlog gesterf, omdat hulle ondeurdag die geveg ingegaan het. ₆₈Judas het na Asdod in die land van die vreemdelinge afgedraai. Hy het hulle altare afgebreek, die gesnede beelde van hulle gode verbrand en oorlogsbuit van die stede geneem. Toe het hy teruggekeer na die land van Juda.