Job 18

₂“Hoe lank gaan julle nog

tyd bestee aan woorde?

Kom tot insig! Dan kan ons praat.

₃Waarom word ons as vee beskou?

Waarom is ons stompsinnig in julle oë?

₄Jy, 'n mens wat homself verskeur

in sy toorn –

moet die aarde ter wille van jou

verlate lê,

rotse uit hulle plek verskuif word?

₅“Boonop, die lig van goddeloses

word uitgedoof;

die vlam van hulle vuur

gee nie meer 'n gloed af nie.

₆Die lig in sy tent raak donker,

sy lamp bo hom word uitgedoof.

₇Sy kragtige treë word belemmer,

sy eie raad bring hom tot 'n val.

₈Ja, hy word deur sy eie voete

in 'n vangnet ingelei;

hy loop heen en weer

oor die latwerk bo 'n vanggat.

₉'n Valstrik gryp hom aan die hakskeen,

'n strik vang hom vas.

₁₀'n Vangriem is vir hom

op die grond versteek,

'n lus lê vir hom in die voetpad.

₁₁Van alle kante af

maak verskrikkinge hom beangs,

dit sit op sy hakke.

₁₂Sy krag is uitgeput,

teenspoed staan gereed vir sy val.

₁₃Dit verteer sy vel broksgewys;

hierdie eersgeborene van die dood

verteer hom broksgewys.

₁₄Uit sy tent, waar hy hom veilig voel,

word hy weggeruk;

dit dryf hom na die koning

van verskrikkinge.

₁₅Niks van sy besittings

sal in sy tent oorbly nie;

swael sal oor sy woonplek

uitgestrooi word.

₁₆Aan die onderkant

verdroog sy wortels,

aan die bokant

verwelk sy takke.

₁₇Sy nagedagtenis verdwyn

van die aarde af;

hy het nie meer 'n naam

op straat nie.

₁₈Hulle dryf hom uit die lig

na die donker,

van die aarde af verdryf hulle hom.

₁₉Hy het geen kind of nageslag

by sy mense nie,

geeneen wat oorbly

in sy blyplekke nie.

₂₀Oor sy dag staan die mense

in die weste verslae,

en is die mense in die ooste

met afgryse vervul.

₂₁Ja, so is die woonplekke

van 'n boosdoener,

so is die plek van hom

wat God nie geken het nie.”