2 Kronieke 33

₁Manasse was twaalf jaar oud toe hy koning geword het, en hy het vyf-en-vyftig jaar lank as koning geheers in Jerusalem. ₂Hy het gedoen wat verkeerd is in die oë van die Here. In ooreenstemming met die afstootlike gebruike van die nasies wat die Here voor die Israeliete uit verdryf het, ₃het hy die offerhoogtes wat sy vader, Hiskia, afgebreek het, weer opgebou. Hy het altare vir die Baäls opgerig, asjeras gemaak, voor al die hemelliggame in aanbidding gebuig en hulle gedien. ₄Hy het selfs altare in die huis van die Here gebou, die plek waarvan die Here gesê het: “In Jerusalem sal my Naam vir altyd wees.” ₅In die twee voorhowe van die huis van die Here het hy altare gebou vir al die hemelliggame. ₆Hy is die een wat sy seuns in die vuur geoffer het in die Ben-Hinnomdal, voortekens gelees het, wiggelary en towery beoefen het en dodebesweerders en waarsêers aangestel het. Hy het baie dinge gedoen wat verkeerd is in die oë van die Here, om Hom uit te tart. ₇Hy het ook 'n gesnede beeld wat hy gemaak het, in die huis van God neergesit, die huis waarvan God vir Dawid en sy seun Salomo gesê het: “In hierdie huis en in Jerusalem, wat Ek uit al die stamme van Israel gekies het, vestig Ek my Naam vir altyd. ₈Ek sal nie weer Israel se voet verwyder van die grond wat Ek aan julle voorouers toegewys het nie, maar slegs as hulle alles wat Ek hulle beveel het by monde van Moses – die hele wet, die vaste voorskrifte en bepalings – nougeset uitvoer.”

₉Maar Manasse het Juda en die inwoners van Jerusalem laat afdwaal om selfs meer kwaad te doen as die nasies wat die Here voor die Israeliete uitgedelg het. ₁₀Die Here het Manasse en sy volk aangespreek, maar hulle het nie geluister nie. ₁₁Die Here het toe die leëraanvoerders van die koning van Assirië teen hulle laat optrek. Hulle het Manasse gevange geneem met hake in sy neus, hom met bronsboeie geboei, en hom na •Babel geneem.

₁₂Maar toe hy in die noute was, het hy die Here sy God se guns gesoek, hom ernstig verootmoedig voor die God van sy voorouers ₁₃en tot Hom gebid. God is geraak deur sy pleitrede en het sy smeekbede verhoor. Hy het hom na Jerusalem, na sy koningskap, laat terugkeer. Manasse het toe erken dat die Here God is.

₁₄Daarna het hy die buitenste muur van die Stad van Dawid gebou, aan die westekant van Gihon in die dal, tot by die Vispoort. Hy het dit baie hoog gebou en die Ofel ingesluit. Hy het leëraanvoerders in al die versterkte stede van Juda aangestel. ₁₅Hy het die vreemde gode en die afgodsbeeld uit die huis van die Here verwyder, asook al die altare wat hy op die berg van die huis van die Here en in Jerusalem gebou het. Hy het dit buite die stad weggegooi. ₁₆Hy het die altaar van die Here herstel en daar •maaltydoffers en •dankoffers geslag. Hy het Juda aangesê om die Here, die God van Israel, te dien. ₁₇Die volk het egter nog steeds offers geslag op die offerhoogtes, maar net vir die Here hulle God.

₁₈Die verdere geskiedenis van Manasse, sy gebed tot sy God en die woorde van die sieners wat hom in die Naam van die Here, die God van Israel, aangespreek het, kyk, dit staan in die Geskiedenis van die Konings van Israel. ₁₉Sy gebed, die verhoring van sy pleitrede, al sy sonde en ontrou, die plekke waar hy offerhoogtes gebou het en waar hy die asjeras en gesnede beelde opgerig het voor sy verootmoediging, kyk, dit is opgeteken in die Geskiedenis van Gosai. ₂₀Manasse het by sy voorouers gaan rus, en hulle het hom by sy paleis begrawe. Sy seun Amon het in sy plek koning geword.

₂₁Amon was twee-en-twintig jaar oud toe hy koning geword het, en hy het twee jaar lank as koning geheers in Jerusalem. ₂₂Hy het gedoen wat verkeerd is in die oë van die Here, soos sy vader Manasse gedoen het. Vir al die gesnede beelde wat sy vader Manasse gemaak het, het Amon offers geslag en hulle gedien. ₂₃Hy het hom nie verootmoedig voor die Here soos sy vader Manasse hom verootmoedig het nie; inteendeel, hy, Amon, het die skuld meer gemaak. ₂₄Sy amptenare het teen hom saamgesweer en hom in sy paleis doodgemaak. ₂₅Toe het die volk van die land almal neergevel wat teen koning Amon saamgesweer het. Die volk van die land het sy seun Josia in sy plek koning gemaak.