Job 20

₂“My verontrustende gedagtes

laat my dan nou antwoord,

op grond van die ongeduld in my:

₃'n Teregwysing wat my verneder,

moes ek aanhoor;

hy antwoord my met 'n gesindheid

buite my begrip.

₄Dit weet jy tog:

Van die vroegste tye af,

vandat God die mens op aarde

geplaas het,

₅is die gejuig van goddeloses

van korte duur,

en die vreugde van 'n godlose

net vir 'n oomblik.

₆Al styg sy selfverheffing

ten hemele,

en raak sy kop aan die wolke,

₇soos sy eie ontlasting

gaan hy vir altyd tot niet;

dié wat hom gesien het,

sal vra, ‘Waar is hy?’

₈Soos 'n droom vlieg hy weg,

sonder om weer gevind te word;

hy word verdryf soos 'n naggesig.

₉Die oog wat hom raakgesien het,

sien hom nie meer nie,

en sy plek merk hom

nie meer op nie.

₁₀Sy kinders moet die armes

vergoed;

sy eie hande gee sy rykdom terug.

₁₁Sy liggaam was vol

van sy jeugdige krag,

maar saam met hom

lê dit in die stof.

₁₂“Al smaak die kwaad soet

in sy mond,

al steek hy dit onder sy tong weg,

₁₃al gaar hy dit op

en gee dit nie prys nie;

al hou hy dit terug in sy mond,

₁₄word sy kos in sy ingewande

verander;

dit is die gif van kobras

in sy binneste.

₁₅Die rykdom wat hy ingesluk het,

sal hy opgooi;

God sal dit uit sy maag dryf.

₁₆Die gif van kobras suig hy op,

die tong van 'n adder

maak hom dood.

₁₇Laat hy nie met vreugde kyk

na die spruite, na die riviere,

die strome heuning en dikmelk nie.

₁₈Wat moeisaam verwerf is,

gee hy telkens terug;

hy sluk dit nie in nie.

Sy handelswins sal hy nie geniet nie,

₁₉omdat hy armes mishandel het,

hulle in die steek gelaat het;

op huise wat hy nie gebou het nie,

het hy beslag gelê.

₂₀Omdat sy maag nie tevredenheid

ken nie,

sal hy nie met sy kosbaarhede

wegkom nie.

₂₁Niks ontkom aan sy vraatsug nie;

daarom sal sy voorspoed nie duur nie.

₂₂Ten spyte van al sy oorvloed

raak hy in die noute;

die volle krag van teenspoed

kom op hom af.

₂₃Om sy maag vol te maak,

stuur God sy brandende toorn

teen hom,

Hy laat dit op hom neerreën,

op sy liggaam.

₂₄Vlug hy weg van ysterwapens,

deurboor 'n bronspyl hom.

₂₅Hy trek dit uit;

en kom dit uit sy rug uit,

blink dit van sy gal.

Skrikbeelde oorval hom dan.

₂₆Volledige duisternis lê gereed

vir wat hy weggesit het;

'n vuur wat nie aangeblaas is nie,

sal dit verteer.

Oorlewendes in sy tent

kom sleg daarvan af.

₂₇Die hemel ontbloot sy sondeskuld,

en die aarde kom teen hom

in opstand.

₂₈Vloedwaters sal sy huis wegvoer,

waterstrome op die dag

van God se toorn.

₂₉Van God se kant af

is dít die erfdeel

van 'n goddelose mens,

die erfenis deur God

aan hom toegesê.”