JOB 27

₁EN Job het verder sy spreuk aangehef en gesê:

₂So waar as God leef wat my my reg ontneem het, en die Almagtige wat my siel bitterheid aangedoen het —

₃want my asem is nog heeltemal in my, en die lewensasem van God is in my neus —

₄my lippe spreek geen onreg nie, en my tong verkondig geen bedrog nie!

₅Dit is ver van my dat ek julle gelyk sou gee; totdat ek die asem uitblaas, sal ek my onskuld nie prysgee nie.

₆Aan my geregtigheid hou ek vas en laat dit nie los nie; my hart veroordeel geeneen van my dae nie.

₇MY vyand moet dus verskyn as goddelose en my teëstander as kwaaddoener.

₈Want wat is die verwagting van die goddelose as Hy afsny — as God sy siel wegneem?

₉Sal God sy geroep hoor as benoudheid oor hom kom?

₁₀Of sal hy hom kan verlustig in die Almagtige, God altyd kan aanroep?

₁₁EK sal julle onderrig aangaande die hand van God; wat by die Almagtige is, sal ek nie verberg nie.

₁₂Kyk, julle het dit almal self aanskou, en waarom koester julle dan 'n ydele hoop?

₁₃Dít is die deel van die goddelose mens by God en die erfdeel van die tiranne wat hulle van die Almagtige ontvang:

₁₄as sy kinders baie word, is dit vir die swaard; en sy spruite word nie versadig met brood nie.

₁₅Die wat van hom oorbly, word deur die pes begrawe, en sy weduwees ween nie.

₁₆As hy silwer ophoop soos stof en klere aanskaf soos modder —

₁₇hy skaf aan, maar die regverdige trek dit aan; en die onskuldige verdeel die silwer.

₁₈Hy het sy huis gebou soos 'n mot en soos 'n skerm wat die oppasser maak.

₁₉Ryk gaan hy lê, maar hy doen dit nie weer nie; hy maak sy oë oop en — is nie meer nie.

₂₀Verskrikkinge oorval hom soos waterstrome; in die nag voer 'n stormwind hom weg.

₂₁Die oostewind tel hom op, en daar gaan hy; en dit storm hom weg uit sy plek.

₂₂En God werp op hom af sonder verskoning, vir sy hand moet hy haastig vlug.

₂₃Hulle klap oor hom in hul hande en spot hom weg uit sy plek.