Genesis 44

₁Josef het vir die bestuurder van sy huis gesê: “Maak die manne se sakke vol koring. Maak dit so vol soos hulle kan dra en sit elkeen se geld terug in sy sak. ₂My beker, die silwer beker, moet jy bo in die sak van die jongste broer sit saam met die geld vir sy koring.”

Die bestuurder het gedoen wat Josef vir hom gesê het. ₃Toe dit lig word die volgende oggend, het Josef se slawe die broers met hulle donkies laat gaan.

₄Die broers was nog nie ver van die stad nie, toe sê Josef vir die bestuurder van sy huis: “Volg daardie manne. As jy by hulle kom, dan moet jy vir hulle vra: ‘Hoekom doen julle slegte dinge aan my? Ek was goed vir julle. ₅Waar is die beker waaruit Meneer drink? Dit is die beker wat hy gebruik as hy vooruit wil sê wat later sal gebeur. Julle het 'n baie slegte ding gedoen.’ ”

₆Die bestuurder het toe by die broers gekom en hy het dit vir hulle gesê. ₇Hulle het vir hom gesê: “Hoekom praat Meneer so? Ons sal nooit so iets doen nie. ₈Ons het die geld wat ons bo in ons sakke gekry het, vir jou teruggebring uit Kanaän. Ons sal nooit silwer of goud uit jou meneer se huis steel nie. ₉As jy die beker by een van ons kry, dan mag jy hom doodmaak, en dan word ons almal jou slawe.”

₁₀Die bestuurder sê toe: “Goed, ons sal maak soos julle sê. Maar net die een by wie ek die beker kry, sal my slaaf word, julle ander mag gaan.”

₁₁Elkeen sit toe gou sy sak op die grond neer en maak dit oop. ₁₂Die bestuurder het in die sakke gesoek. Hy het by die oudste broer begin en by die jongste opgehou. Hy kry toe die beker in Benjamin se sak. ₁₃Die broers het hulle klere geskeur omdat hulle hartseer en ontsteld was. Hulle het weer hulle goed op die donkies gelaai en teruggegaan na die stad.

₁₄Toe Juda en sy broers by Josef se huis aankom, was Josef nog daar. Hulle het voor hom gaan lê met hulle gesigte teen die grond. ₁₅Josef vra toe vir hulle: “Wat het julle gedoen? Julle wéét dat 'n man soos ek vooruit moet kan sê wat later sal gebeur.”

₁₆Juda het vir hom geantwoord: “Wat kan ons vir Meneer sê? Wat kan ons praat en hoe kan ons bewys dat ons onskuldig is? God het gewys dat ons skuldig is. Hier is ons nou, ons is Meneer se slawe, ons en ook die een by wie die beker was.”

₁₇Josef sê toe: “Ek sal dit nooit doen nie. Die man by wie die beker was, hý moet my slaaf word. Julle ander mag teruggaan na julle pa toe.”

₁₈Juda het nader gekom na Josef toe en hy het vir hom gesê: “Asseblief, Meneer, mag ek alleen met Meneer praat? Moenie kwaad word vir my nie, want jy is soos die farao. ₁₉Toe ons die eerste maal hier was, het Meneer vir ons gevra of ons 'n pa en nog 'n broer het. ₂₀En ons het vir Meneer gesê ons het 'n pa wat al oud is en ons het nog 'n broer. Hy is die jongste. Hy is gebore toe ons pa al oud was en hy het 'n ander ma as ons. Haar ander seun is dood, en ons jongste broer het alleen oorgebly. Sy pa is baie lief vir hom. ₂₁Meneer het toe vir ons gesê ons moet hom na Meneer toe bring, want Meneer wil hom sien. ₂₂Ons het vir Meneer gesê die seun kan nie weggaan van sy pa nie. As hy weggaan, dan sal sy pa sterf. ₂₃Maar Meneer het vir ons gesê as ons nie ons jongste broer saambring nie, dan mag ons nie weer vir Meneer sien nie. ₂₄Ons het toe by ons pa gekom en ons het vir hom gesê wat Meneer gesê het.

₂₅“Eendag het ons pa vir ons gesê ons moet weer gaan kos koop, ₂₆en toe het ons gesê ons kan nie gaan as ons jongste broer nie saam met ons gaan nie. As ons gaan en ons jongste broer is nie by ons nie, dan mag ons jou nie sien nie. ₂₇Ons pa het vir ons gesê: ‘Julle weet dat ek net twee kinders by hierdie vrou gehad het. ₂₈Die een kind het weggegaan van my, en ek dink 'n wilde dier het hom opgevreet. Ek het hom nog nie weer gesien nie, tot vandag toe nie. ₂₉Ek is 'n ou man. As julle ook hierdie seun wegvat van my, en daar gebeur iets met hom, dan sal ek, 'n ou man, sterf van hartseer.’ ₃₀As ek nou by my pa kom en die seun vir wie hy so lief is, is nie by ons nie, wat sal gebeur? ₃₁My pa sal sterf as hy sien die seun is nie daar nie. Dan sal dit ons skuld wees as ons pa wat al 'n ou man is, sterf van hartseer. ₃₂Ek het vir my pa belowe dat ek die seun goed sal oppas. Ek het gesê as hy nie terugkom na my pa toe nie, dan sal dit vir altyd my skuld wees. ₃₃Meneer moet my asseblief hier in die seun se plek laat bly. Ek sal Meneer se slaaf wees, maar Meneer moet die seun saam met sy ander broers laat teruggaan. ₃₄Ek kan nie na my pa toe gaan as die seun nie by my is nie. Ek wil nie sien hoe ongelukkig my pa dan sal wees nie.”