Job 15

₂“Sal 'n wyse antwoord

met sinlose kennis,

en sy binneste

met die oostewind vul?

₃Kan hy sy saak verdedig

met 'n argument wat nie sin maak nie,

met woorde waarmee hy niks uitrig nie?

₄Jy is boonop die een

wat ontsag vir God ondermyn;

jy skat oorpeinsing voor God gering.

₅Ja, jou sondeskuld

vuur jou mond aan;

jy kies die taal van geslepenes.

₆Jou eie mond verklaar jou skuldig –

nie ek nie;

jou lippe getuig teen jou.

₇“Is jy die eerste mens wat gebore is?

Is jy voor die heuwels voortgebring?

₈Luister jy na die vertroulike beraadslaging van God,

en beperk jy wysheid net tot jouself?

₉Wat weet jy wat ons nie weet nie?

Watter insig het jy waarin ons nie deel nie?

₁₀Daar is sowel gryskoppe as ou manne onder ons,

ryper in jare as jou vader.

₁₁“Is dit te gering vir jou –

God se vertroostinge,

'n sagte woord aan jou?

₁₂Waarom voer jou hart jou mee,

waarom laat jou oë jou in die steek,

₁₃dat jy jou gegriefdheid teen God rig,

dat daar woorde uit jou mond kom?

₁₄Wat is 'n sterfling,

dat hy volkome reg sou wees,

dat hy gelyk sou hê –

iemand gebore uit 'n vrou?

₁₅Kyk, God stel selfs

in sy heiliges nie vertroue nie –

ook die hemel is nie rein in sy oë nie –

₁₆hoeveel minder 'n mens

wat afstootlik en ontaard is,

wat ongeregtigheid soos water drink!

₁₇“Ek sal jou onderrig,

luister na my!

Dit is wat ek gesien het,

en ek wil vertel

₁₈wat die wyses bekend gemaak

en nie weggesteek het nie,

op gesag van hulle voorvaders,

₁₉hulle, die enigstes aan wie

die land gegee is,

toe geen buitestanders nog

tussen hulle deurgetrek het nie:

₂₀Al die dae van sy lewe

krimp 'n goddelose ineen van angs,

ja, tydens die volle getal jare

wat weggesit is vir 'n geweldenaar.

₂₁Die geluid van verskrikkinge is in sy ore;

in 'n tyd van voorspoed oorval 'n verwoester hom.

₂₂Hy glo nie dat hy uit die donker

sal terugkeer nie;

hy word voortdurend dopgehou,

met die oog op teregstelling.

₂₃Hy dwaal rond as kos vir die aasvoëls;

hy weet dat deur sy eie toedoen

die dag van duisternis gereed is.

₂₄Benoudheid en neerslagtigheid verskrik hom –

dit oorweldig hom soos wanneer

'n koning gereedmaak vir die aanslag;

₂₅omdat hy sy hand teen God uitgesteek het,

hom teenoor die Almagtige

magtig gehou het,

₂₆hardnekkig op Hom afgestorm het

met sy dik, knobbelrige skild.

₂₇Al blink sy gesig van die vet

en het hy 'n vetrol om sy middel,

₂₈en al het hy verwoeste stede bewoon

– huise wat onbewoonbaar moes bly,

wat bestem was om kliphope te wees –

₂₉hy sal nie ryk bly nie,

sy welvaart sal nie standhou nie;

sy besittings sal nie deur die land uitbrei nie.

₃₀Hy sal die donker nie ontwyk nie.

'n Vlam sal sy loot laat verskrompel,

sodat hy verdwyn deur die asem van God se mond.

₃₁Hy moet nie op nietigheid vertrou nie –

hy word mislei;

want nietigheid sal hy as ruilware kry.

₃₂Voor sy tyd word dit vervul;

sy takke sal nie vol blare wees nie.

₃₃Hy skud sy groen druiwe soos 'n wingerdstok af,

en gooi sy bloeisels soos 'n olyfboom af.

₃₄Ja, die bende godloses is onvrugbaar,

en vuur verteer die tente

wat deur omkopery verkry is.

₃₅Hulle is swanger van teenspoed,

en gee geboorte aan onreg,

hulle skoot berei bedrog voor.”