Psalms 137

₁Aan die riviere van Babel,

daar het ons gesit en gehuil

wanneer ons aan Sion dink.

₂Aan die rivierwilgers in daardie land

het ons ons liere opgehang;

₃want daar het dié wat ons

gevange geneem het vir ons

die woorde van 'n lied gevra;

hulle wat ons weggevoer het,

het van ons vreugde verwag:

“Sing vir ons een van die Sionsliedere!”

₄Hoe kan ons 'n lied van die Here

sing op vreemde grond?

₅As ek jou vergeet, Jerusalem,

mag my regterhand dan vergeet

hoe om te speel.

₆Mag my tong aan my verhemelte kleef,

as ek jou nie onthou nie,

as ek Jerusalem nie my

heel grootste vreugde maak nie.

₇Here, onthou die Edomiete

oor die dag van Jerusalem,

hulle wat gesê het:

“Stroop, stroop haar

tot op die fondamente!”

₈Dogter van Babel,

gedoem tot verwoesting,

gelukkig die een

wat jou jou dade vergeld

wat jy ons aangedoen het!

₉Gelukkig die een

wat jou kinders gryp

en verpletter teen 'n rotswand!