JOB 20

₁TOE het Sofar, die Naämatiet, geantwoord en gesê:

₂Daarom juis antwoord my gedagtes my, en wel weens my haastigheid in my.

₃'n Bestraffing wat vir my griewend is, moet ek aanhoor; maar die gees uit my verstand antwoord my.

₄WEET jy wel dit wat van altyd af was, vandat die mens op die aarde gemaak is:

₅dat die gejubel van die goddelose kort van duur is en die vreugde van die roekelose net vir 'n oomblik?

₆Al klim sy hoogheid na die hemel toe op, en al raak sy hoof aan die wolke —

₇soos sy eie drek vergaan hy vir ewig; die wat hom gesien het, vra: Waar is hy?

₈Soos 'n droom vlieg hy weg, sodat 'n mens hom nie meer vind nie; en hy word verjaag soos 'n naggesig.

₉Die oog wat hom gesien het, sien hom nie meer nie; en sy plek aanskou hom nie meer nie.

₁₀Sy kinders moet die guns soek van armes, en met eie hande moet hy sy vermoë teruggee.

₁₁Sy gebeente was vol van sy jeugdige krag; maar met hom saam lê dit in die stof.

₁₂AL smaak die kwaad soet in sy mond, al verberg hy dit onder sy tong,

₁₃al spaar hy dit, en al wil hy dit nie laat vaar nie, maar dit terughou in sy verhemelte —

₁₄tog word sy voedsel in sy ingewande verander, dit word gal van adders in sy binneste.

₁₅Rykdom het hy verslind, maar hy moet dit weer uitspuug; uit sy buik dryf God dit weg.

₁₆Die gif van adders suig hy in, die tong van 'n slang maak hom dood.

₁₇Hy mag hom nie verlustig in beke, in vloeiende strome van heuning en dikmelk nie.

₁₈Wat hy deur arbeid verkry het, gee hy terug sonder om dit in te sluk; na die maat van sy ingeruilde rykdom sal hy nie bly wees nie.

₁₉Want hy het die armes verdruk, aan hulle lot oorgelaat; 'n huis het hy geroof, maar hy sal dit nie opbou nie.

₂₀Want hy het geen rus geken in sy binneste nie; so sal hy dan nie ontsnap met sy kosbare goed nie.

₂₁Niks het ontkom aan sy vraatsug nie; daarom is sy voorspoed nie duursaam nie.

₂₂By die volheid van sy oorvloed sal hy benoud wees: al die hande van ellendiges oorval hom.

₂₃OM sy buik te vul, sal Hy teen hom uitstuur sy toorngloed, en Hy sal dit op hom laat reën as sy voedsel.

₂₄Hy sal vlug vir die ysterwapens — 'n koperboog sal hom deurboor.

₂₅Hy trek — daar kom dit uit sy rug, en die glinsterende swaard gaan uit sy gal; verskrikkinge is op hom!

₂₆Pure duisternis is bewaar vir sy skatte; 'n vuur wat nie deur mense aangeblaas is nie, verteer hom; dit wei af wat in sy tent oorbly.

₂₇Die hemel openbaar sy ongeregtigheid, en die aarde staan teen hom op.

₂₈Weggevoer word die opbrings van sy huis — goed wat wegspoel op die dag van sy toorn.

₂₉Dit is die deel van die goddelose mens van die kant van God en die erfdeel wat vir hom bestem is deur God.