JOB 31

₁EK het 'n verbond gesluit met my oë: hoe sou ek dan ag gegee het op 'n jonkvrou?

₂Wat tog is die lot wat God daarbo beskik, en die erfdeel van die Almagtige uit die hoogtes —

₃is dit nie ondergang vir die kwaaddoener en ongeluk vir die werkers van ongeregtigheid nie?

₄Sien Hý nie my weë nie, en tel Hy nie al my voetstappe nie?

₅As ek met leuens omgegaan het en my voet gehardloop het na bedrog:

₆laat Hy my dan weeg op 'n regte weegskaal, sodat God my onskuld kan weet!

₇As my gang afgewyk het van die weg en my hart agter my oë aangegaan het en aan my hande 'n vlek gekleef het —

₈laat my dan saai en iemand anders eet, en laat my uitspruitsels ontwortel word.

₉As my hart verlok was oor 'n vrou, en ek geloer het by die deur van my naaste —

₁₀laat dan my vrou vir iemand anders maal en ander hulle oor haar buig.

₁₁Want dit is 'n skandelike daad, en dit is 'n strafbare misdaad.

₁₂Ja, dit is 'n vuur wat tot by die plek van vertering toe vreet en al my opbrings sou ontwortel.

₁₃As ek gering geag het die reg van my slaaf of van my slavin toe hulle 'n geskil met my gehad het —

₁₄wat sou ek dan doen as God opstaan? En wat Hom antwoord as Hy ondersoek doen?

₁₅Het Hy wat my in die moederskoot gemaak het, hom nie gemaak nie? En het Een ons nie in die geboorte toeberei nie?

₁₆As ek die armes 'n versoek geweier het en die oë van die weduwee laat versmag het

₁₇en my stukkie brood alleen geëet het sonder om die wees daarvan te laat saameet;

₁₈(veelmeer het hy van my jeug af by my grootgeword soos by 'n vader, en van my moeder se skoot af het ek haar gelei!)

₁₉as ek iemand sien omkom het sonder klere en dat daar geen bedekking vir die behoeftige was nie;

₂₀as sy lendene my nie geseën en hy hom nie warm gemaak het van die skeersel van my lammers nie;

₂₁as ek my hand teen 'n wees beweeg het, omdat ek in die poort vir my hulp gesien het —

₂₂laat dan my skouer uit sy gewrig val en my arm van sy pyp afgebreek word.

₂₃Want die ondergang wat God bewerk, was 'n skrik vir my; en weens sy hoogheid was ek onmagtig.

₂₄As ek op goud my hoop gestel het en vir die fyn goud gesê het: My vertroue!

₂₅As ek bly gewees het, omdat my vermoë groot was en my hand baie verwerf het;

₂₆as ek die sonlig aangesien het wanneer dit helder skyn en die maan wat so pragtig daarheen gaan,

₂₇en my hart heimlik verlei is, en ek met my hand hulle 'n kus toegewerp het —

₂₈ook dit sou 'n strafbare misdaad wees, want ek sou God daarbo verloën het.

₂₉As ek bly was oor die ongeluk van my hater en uitgejubel het toe onheil hom getref het;

₃₀(ja, ek het my verhemelte nie toegelaat om te sondig nie, om deur 'n vloek sy lewe te vorder nie!)

₃₁as die mense in my tent nie gesê het: Wie kan iemand vind wat van sy vleesspys nie versadig is nie?

₃₂(die vreemdeling het nie buitekant vernag nie; my deure het ek oopgemaak na die pad toe!)

₃₃as ek, soos Adam, my oortredinge bedek het deur my ongeregtigheid in my boesem weg te steek,

₃₄omdat ek bang was vir die groot menigte en die veragting van die geslagte my laat skrik het, sodat ek my stil gehou, die deur nie uitgegaan het nie!

₃₅Ag, as iemand my maar wou aanhoor! Kyk hier my handtekening (laat die Almagtige my antwoord!) en die skrif wat my teëparty geskrywe het!

₃₆Waarlik, op my skouer sou ek dit dra; ek sou dit my ombind as 'n krans.

₃₇Die getal van my voetstappe sou ek Hom te kenne gee; as 'n vors sou ek na Hom toe aankom.

₃₈As my saailand my aanklaag en sy vore almal saam ween;

₃₉as ek sy opbrings geëet het sonder betaling en die lewe van sy eienaars uitgeblaas het —

₄₀laat dan distels in plaas van koring uitspruit en onkruid in plaas van gars.

Hier eindig die woorde van Job.