JOB 3

₃“Die dag waarop ek gebore is, moes nooit aangebreek het nie,

die nag toe gesê is 'n seuntjie het in die wêreld gekom.

₄Daardie dag moes net donkerte gewees het;

God daarbo moes dit nie eens raakgesien het nie;

geen lig moes dié dag deurgebreek het nie.

₅Donkerte en duisternis moes dit opgeëis het,

wolke moes daaroor toegetrek het,

sonsverduistering moes dit oorval het.

₆Die donkerte moes daardie nag ingesluk het,

dit moes nooit ingereken gewees het

by die dae van die jaar nie,

dit moes nooit bygevoeg gewees het

by die berekening van die maande nie.

₇“Ja, daardie nag moes niemand gebore gewees het nie,

daar moes geen blydskap gewees het nie.

₈Wie dae vervloek, moes ook dié dag vervloek het,

hulle moes die Leviatan aangehits het om dit te vernietig.

₉Die môrester moes verduister gewees het,

hy moes tevergeefs gewag het op die lig

en nooit die dag sien breek het nie,

₁₀want hy het nie gekeer dat ek gebore word nie,

my hierdie smart nie gespaar nie.

₁₁Waarom het ek nie by my geboorte gesterf nie,

net toe ek gebore is, my laaste asem uitgeblaas nie?

₁₂Waarom was daar knieë om my op neer te sit,

borste om my te voed?

₁₃Anders kon ek nou stil in die graf gelê het,

rustig in die dood geslaap het

₁₄saam met konings en hulle raadgewers

wat puinhope herbou het,

₁₅of saam met vorste wat goud besit het,

wat hulle huise vol silwer gemaak het.

₁₆“Waarom was ek nie maar 'n misgeboorte

wat sonder meer begrawe is nie,

'n doodgebore kind wat nooit die daglig gesien het nie?

₁₇Dan sou ek daar gewees het

waar die goddeloses nie meer kwaad stook nie,

waar dié wat gedaan is, rus vind,

₁₈waar die gevangenes saam rus geniet

en nie meer die stem van die slawedrywer hoor nie;

₁₉daar waar klein en groot saam is,

waar die slaaf vry is van sy eienaar.

₂₀“Waarom moes God dan die lewenslig gee

aan 'n man wat net swaar kry,

waarom moes Hy lewe gee aan 'n man wat so bitter ly,

₂₁aan iemand wat tevergeefs hunker na die dood,

wat daarna soek soos na 'n verborge skat,

₂₂wat maar te bly sou wees om in 'n graf te kom

en daaroor sou jubel?

₂₃“Waarom die lewenslig gee aan 'n man

wat vir hom geen pad vorentoe sien nie,

'n man vir wie God van alles afgesny het?

₂₄“Ek kan nie eet van die pyn nie,

ek kan nie ophou kreun nie.

₂₅Wat ek gevrees het, het oor my gekom;

waarvoor ek bang was, het my getref.

₂₆Ek het geen rus en geen vrede nie,

geen verposing nie, net angs.”