JOB 9

₁MAAR Job het geantwoord en gesê:

₂Waarlik, ek weet dat dit so is; en hoe kan 'n mens regverdig wees by God?

₃As hy sou begeer om met Hom te twis, nie een uit duisend sal hy Hom kan antwoord nie.

₄Hy is wys van hart en sterk van krag; wie was hardnekkig teen Hom en het ongestraf gebly?

₅Hy wat berge versit sonder dat hulle dit merk; wat hulle omkeer in sy toorn;

₆wat die aarde laat sidder uit sy plek, sodat sy pilare dril;

₇wat bevel gee aan die son, en hy gaan nie op nie, en die sterre agter 'n seël wegsluit;

₈wat alleen die hemel uitspan en stap op die golwe van die see;

₉wat die Beer gemaak het, die Oríon en die Sewe-ster en die Kamers van die Suide;

₁₀wat groot, ondeurgrondelike dinge doen en wonders sonder getal.

₁₁Gaan Hy by my langs, dan sien ek Hom nie, en Hy skuif verby sonder dat ek Hom bemerk.

₁₂Sleep Hy weg — wie sal Hom teëhou? Wie vir Hom sê: Wat maak U?

₁₃God wend sy toorn nie af nie; onder Hom moet die helpers van Rahab kruip.

₁₄HOEVEEL minder sal ék Hom kan antwoord, sal ek my woorde kan kies teenoor Hom;

₁₅Hom wat ek nie kan antwoord nie, al was ek regverdig: ek kan my regter net om genade smeek!

₁₆As ek dagvaar en Hy my antwoord, glo ek nie dat Hy na my stem sal luister nie.

₁₇Hy wat my deur 'n stormwind sou vernietig en my wonde sonder oorsaak sou vermeerder;

₁₈my nie sou toelaat om asem te skep nie, maar my sou versadig met bitterhede.

₁₉Kom dit aan op die krag van die sterkste — hier is Ek! En kom dit op reg aan — wie kan My dagvaar?

₂₀Al was ek regverdig, my eie mond sou my veroordeel; al was ek onskuldig, Hy sou my as 'n verkeerde reken.

₂₁Vroom is ek! Ek gee niks om myself nie: ek verfoei my lewe!

₂₂DIT is net eenders — daarom sê ek: Die vrome en die goddelose vernietig Hy.

₂₃As die gésel skielik doodmaak, spot Hy met die vertwyfeling van die onskuldiges.

₂₄Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesig van die regters bind Hy toe. Is dit nie Hy nie, wie dan anders?

₂₅Ja, my dae was gouer as 'n hardloper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.

₂₆Hulle het verbygegly soos skepe van biesies, soos 'n arend wat neerskiet op sy prooi.

₂₇As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,

₂₈dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.

₂₉Ek sal tog skuldig wees — waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?

₃₀Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,

₃₁dan sou U my in 'n poel indompel, sodat my klere van my 'n afsku kry.

₃₂Want Hy is nie 'n man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.

₃₃Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.

₃₄Laat Hy sy roede van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie;

₃₅dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom bevrees is; want só is dit met my nie gesteld nie.