I KRONIEKE 16

₁NADAT hulle die ark ingebring en dit neergesit het binne-in die tent wat Dawid daarvoor opgeslaan het, het hulle brandoffers en dankoffers gebring voor die aangesig van God.

₂Toe Dawid gereed was met die brandoffer en die dankoffers, het hy die volk in die Naam van die Here geseën.

₃En hy het aan elkeen van Israel, manne sowel as vroue, aan elkeen 'n broodjie en 'n stuk vleis en 'n rosynekoek uitgedeel.

₄En hy het uit die Leviete dienaars aangestel voor die ark van die Here, en dit om die Here, die God van Israel, te roem en te loof en te prys:

₅Asaf, die hoof, en Sagaría, die tweede in rang ná hom; Jeï-el en Semíramot en Jéhiël en Mattítja en Elíab en Benája en Obed-Edom en Jeï-el met harp- en siterinstrumente, terwyl Asaf met die simbale musiek gemaak het,

₆en Benája en Jahásiël, die priesters, gedurigdeur met trompette voor die verbondsark van God.

₇OP dieselfde dag, toe vir die eerste maal, het Dawid aan Asaf en sy broers opgedra om „loof die Here” te sing.

₈Loof die Here, roep sy Naam aan, maak onder die volke sy dade bekend!

₉Sing, psalmsing tot sy eer, spreek van al sy wonders.

₁₀Beroem julle in sy heilige Naam; laat die hart van die wat die Here soek, bly wees.

₁₁Vra na die Here en sy sterkte; soek sy aangesig altyddeur.

₁₂Dink aan sy wonders wat Hy gedoen het, aan sy wondertekens en die oordele van sy mond,

₁₃o nageslag van Israel, sy kneg, o kinders van Jakob, sy uitverkorenes!

₁₄Hy, die Here is onse God; oor die ganse aarde is sy oordele.

₁₅Dink vir ewig aan sy verbond, aan die woord wat Hy ingestel het vir duisend geslagte —

₁₆die verbond wat Hy met Abraham gesluit het, en sy eed aan Isak;

₁₇wat Hy ook vir Jakob as insetting bekragtig het, vir Israel as 'n ewige verbond,

₁₈met die woorde: Ek sal aan jou die land Kanaän gee, julle afgemete erfdeel.

₁₉Toe julle min mense was, min en vreemdelinge daarin,

₂₀en hulle getrek het van nasie tot nasie, en van die een koninkryk na die ander volk,

₂₁het Hy niemand toegelaat om hulle te verdruk nie; ook het Hy konings om hulle ontwil gestraf en gesê:

₂₂Raak my gesalfdes nie aan en doen my profete geen kwaad nie.

₂₃Sing tot eer van die Here, o ganse aarde! Verkondig sy heil van dag tot dag.

₂₄Vertel onder die nasies sy eer, onder al die volke sy wonders.

₂₅Want die Here is groot en baie lofwaardig, en Hy is gedug bo al die gode.

₂₆Want al die gode van die volke is afgode, maar die Here het die hemele gemaak.

₂₇Majesteit en heerlikheid is voor sy aangesig, sterkte en blydskap is in sy woonplek.

₂₈Gee aan die Here, o geslagte van die volke, gee aan die Here eer en sterkte.

₂₉Gee aan die Here die eer van sy Naam, bring offers en kom voor sy aangesig, aanbid die Here in heilige gewaad.

₃₀Beef voor sy aangesig, o ganse aarde! Ook staan die wêreld vas, sodat dit nie wankel nie.

₃₁Laat die hemele bly wees en die aarde juig, en laat hulle onder die volke sê: Die Here is Koning!

₃₂Laat die see en sy volheid bruis, laat die veld juig en al wat daarin is.

₃₃Dan sal die bome van die bos jubel voor die aangesig van die Here; want Hy kom om die aarde te oordeel.

₃₄Loof die Here, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid;

₃₅en sê: Verlos ons, God van ons heil, en versamel ons en red ons van die nasies, dat ons u heilige Naam kan loof en ons beroem in u lof!

₃₆Geloofd sy die Here, die God van Israel, van ewigheid tot ewigheid! En die hele volk het gesê: Amen! en: Prys die Here!

₃₇EN hy het daar voor die verbondsark van die Here Asaf en sy broers laat staan om gedurigdeur te dien voor die ark na die eis van elke dag;

₃₈en ook Obed-Edom met hulle broers, agt-en-sestig, en Obed-Edom, die seun van Jedútun, en Hosa as poortwagters;

₃₉maar Sadok, die priester, met sy broers, die priesters, voor die tabernakel van die Here, op die hoogte wat in Gíbeon is,

₄₀om gedurigdeur smôrens en saans op die brandofferaltaar brandoffers aan die Here te bring, en dit volgens alles wat geskrywe is in die wet van die Here wat Hy Israel beveel het;

₄₁en saam met hulle Heman en Jedútun en die ander uitgesoektes wat met hulle name aangewys was om die Here te loof dat sy goedertierenheid tot in ewigheid is;

₄₂en by hulle, Heman en Jedútun, was trompette en simbale vir die musikante en instrumente vir die liedere tot eer van God; maar die seuns van Jedútun was by die poort.

₄₃En toe die hele volk elkeen na sy huis gegaan het, het Dawid omgedraai om sy huisgesin te seën.