Die goddelike alwetendheid.
1VIR die musiekleier. 'n Psalm van Dawid.
Here, U deurgrond en ken my.
2U ken my sit en my opstaan; U verstaan van ver my gedagte.
3U deurvors my gaan en my lê, en U is met al my weë goed bekend.
4Want daar is nog geen woord op my tong nie — of U, Here, U ken dit geheel en al.
5U sluit my in van agter en van voor, en U lê u hand op my.
6Om dit te begryp, is te wonderbaar vir my, te hoog: ek kan daar nie by nie.
7Waar sou ek heengaan van u Gees en waarheen vlug van u aangesig?
8Klim ek op na die hemel, U is daar; en maak ek die doderyk my bed, kyk, U is daar!
9Neem ek die vleuels van die dageraad, gaan ek by die uiteinde van die see woon,
10ook daar sou u hand my lei en u regterhand my vashou.
11En as ek sê: Mag tog net die duisternis my oorval en die lig nag wees tot my beskutting,
12dan is selfs die duisternis vir U nie donker nie, en die nag gee lig soos die dag, die duisternis is soos die lig.
13Want Ú het my niere gevorm, my in my moeder se skoot geweef.
14Ek loof U, omdat ek so vreeslik wonderbaar is; wonderbaar is u werke! En my siel weet dit alte goed.
15My gebeente was vir U nie verborge toe ek in die geheim gemaak is nie, kunstig geweef in die dieptes van die aarde.
16U oë het my ongevormde klomp gesien; en in u boek is hulle almal opgeskrywe: dae dat alles bepaal was, toe nog geeneen van hulle daar was nie.
17Hoe kosbaar is dan vir my u gedagtes, o God! Hoe geweldig is hulle volle som nie!
18Wil ek hulle tel, hulle is meer as die sand; word ek wakker, dan is ek nog by U.
19o God, as U tog maar die goddelose wou ombring! En julle manne van bloed, gaan van my af weg!
20Hulle wat arglistig teen U spreek, u Naam ydellik verhef — u teëstanders!
21Here, sou ek dié nie haat wat vir U haat, en 'n afsku hê van die wat teen U opstaan nie?
22Ek haat hulle met 'n volkome haat; vyande is hulle vir my!
23Deurgrond my, o God, en ken my hart; toets my en ken my gedagtes;
24en kyk of daar by my 'n weg is van smart, en lei my op die ewige weg!
